μετανοητής

ο

1. αυτός που μετανοεί

2. (στον πληθ. ως κύριο όν.)

οι Μετανοητές

(στη Δυτική Εκκλησία) α) οι ιερείς που καθόριζαν τον χρόνο και τον τόπο μετάνοιας σε αυτούς που αμάρταναν βαριά

β) (σήμερα) μοναχοί που ανήκουν σε τάγμα το οποίο έχει κύριο μέλημά του τη μετάνοια.

[ΕΤΥΜΟΛ. < μετανοώ. Η λ. μαρτυρείται από το 1883 στην εφημερίδα Εφημερίς].